The story of Petra

IΣΤΟΡΙΑ

Η ιστορία της Πέτρας

Η Ήπειρος και ειδικά η περιοχή της Κόνιτσας φημίζεται για τις δεξιοτεχνικές κατασκευές γεφυριών που παραμένουν αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου και μας θυμίζουν το μεγαλείο του ανθρώπου. Σε τέλειο συνδυασμό με το περιβάλλον τα κονιτσιώτικα γεφύρια προσφέρουν στον επισκέπτη καταπληκτικές εικόνες που μένουν χαραγμένες βαθιά στη μνήμη. Από αυτά ξεχωρίζουν το γεφύρι της Κόνιτσας, το υψηλότερο μονότοξο των Βαλκανίων με διαστάσεις 20μ. ύψος και 40μ. πλάτος, χτισμένο το 1870 από τον Πυρσογιαννίτη πρωτομάστορα Ζιώγα Φρόντζο, το γεφύρι της Κλειδωνιάς, της Δροσοπηγής-Ζέρμας, της Καστάνιανης, της Τοπόλιτσας, κ.α

A trademark of Kantsikos is the stone bridge in Sarandaporo, one of the few bridges in Epirus, which was founded in the middle of the 18th century – to be precise in 1747 – as a relief inscription on a built-in slab shows.

It is built on a characteristic rock, from both sides of which start its two large arches towards the opposite banks of the river. Above the rock there is an even smaller arch to allow the waters of the river to pass through during periods of high water.

This is the only surviving stone bridge in the main part of Sarandaporos.

Γεφύρι Κόνιτσας

Στην νοτιοδυτική άκρη της πόλης, ακριβώς στην είσοδο της χαράδρας του Αώου, βρίσκεται το μεγάλο μονότοξο γεφύρι της Κόνιτσας, το οποίο κτίστηκε το 1870- 71 από συνεργείο 50 μαστόρων με επικεφαλής τον πρωτομάστορα Ζιώγα Φρόντζο από την Πυρσόγιαννη.

Το γεφύρι χτίστηκε με δωρεές των κατοίκων της πόλης και κυρίως του Γιαννιώτη Ιωάννη Λούλη, ο οποίες διέθεσε περίπου τα μισά από τα 120.000 γρόσια που κόστισε η κατασκευή του.

Στην ίδια θέση είχε κατασκευαστεί παλιότερα, το 1823, ένα ξύλινο γεφύρι, το οποίο όμως δεν άντεξε την ορμή του ποταμού και καταστράφηκε πολύ σύντομα.

Το σημερινό πέτρινο γεφύρι έχει διαστάσεις 36 μέτρα άνοιγμα και 20 μέτρα ύψος ενώ κάτω από την καμάρα του διακρίνεται η μικρή καμπάνα που σήμαινε για να προειδοποιήσει τους περαστικούς να μην διαβούν το γεφύρι όταν φυσούσε δυνατός άνεμος από το εσωτερικό της χαράδρας, οπότε και υπήρχε κίνδυνος να παρασυρθούν και να πέσουν.

Μεσογέφυρα

Στο σημείο που ο επαρχιακός δρόμος από το Μπουραζάνι προς το Μολυβδοσκέπαστο προσεγγίζει τον ποταμό Αώο, βρίσκονται τα ερείπια της κατεστραμμένης πλέον Μεσογέφυρας. Η γέφυρα είναι κτισμένη σε στρατηγικό σημείο και θεωρείται ότι η πρώτη θεμελίωσή της εδώ έγινε τον 7ο μ.Χ. αιώνα, επί Κωνσταντίνου Πωγωνάτου.

Παρατηρώντας τα σημερινά θλιβερά απομεινάρια της παλιάς γέφυρας θα πρέπει να φέρουμε στο μυαλό μας ένα μεγάλο τρίτοξο γεφύρι, με το κεντρικό τόξο μεγαλύτερο των δύο ακραίων και την ασυνήθιστη ιδιομορφία του, που ήταν ο επίπεδος διάδρομος διάβασής του.

Στις γύρω από τη γέφυρα εκτάσεις (Αγία Τριάδα) έχουν ανακαλυφθεί μυκηναϊκά ξίφη καθώς και ευρήματα που ανάγονται στην προϊστορική εποχή.

Σε χαρακτηριστική λοφώδη θέση πλησίον της γέφυρας, βρέθηκαν πρόσφατα ερείπια από κτίσματα του 4ου έως και του 2ου π.Χ. αιώνα και ανάμεσά τους διάφορα ευρήματα, όπως κεραμικά, υφαντικά βάρη, χάλκινα αντικείμενα, δείγματα μικροτεχνίας, τμήματα γυναικείων ειδωλίων καθώς και αρκετά αργυρά και χάλκινα νομίσματα. Αξίζει να σημειώσουμε πως τα αργυρά νομίσματα προέρχονται από διάφορα νομισματοκοπεία του τότε γνωστού κόσμου, όπως την Πέλλα, την Αμφίπολη και τη Βαβυλώνα.

Το γεφύρι ανατινάχτηκε το 1940 από τον ελληνικό στρατό κατά την εισβολή των Ιταλών και λίγα χρόνια αργότερα (1944) ολοκληρώθηκε η καταστροφή του από τον γερμανικό στρατό.

Γεφύρι Μητσαίων

Είναι το πιο παλιό και ψηλότερα κατασκευασμένο γεφύρι της Καστάνιανης. Χτίστηκε το 1845 στη θέση παλαιότερου γεφυριού του 1835 που καταστράφηκε. Η κατασκευή και η δομή του είναι αρχαϊκή με άνοιγμα τόξου περίπου 10 μ.

Το μονότοξο γεφύρι οφείλει το όνομά του πιθανότατα στην οικογένεια Μητσαίων, που κατοικούσε στη νότια πλευρά του χωριού, στο σημείο που είναι κατασκευασμένο και το γεφύρι.

Γεφυρώνει ένα από τα πολλά μικρά ρέματα της περιοχής, που καταλήγουν στον Σαραντάπορο.